ISTIKLÂL MARS?I
Korkma, sönmez bu safaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yildizidir, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayim, çehreni ey nazli hilâl!
Kahraman irkima bir gül! Ne bu siddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarimiz sonra helâl,
Hakkidir, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!
Ben ezelden beridir hür yasadim, hür yasarim.
Hangi çilgin bana zincir vuracakmis? S?asarim!
Kükremis sel gibiyim; bendimi çigner, asarim.
Yirtarim daglari, enginlere sigmam, tasarim.
Garb'in âfâkini sarmissa çelik zirhli duvar;
Benim iman dolu gögsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasil böyle bir îmâni bogar,
"Medeniyet!" dedigin tek disi kalmis canavar?
Arkadas! Yurduma alçaklari ugratma sakin.
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsizca akin.
Dogacaktir sana va'dettigi günler Hakk'in...
Kim bilir, belki yarin... belki yarindan da yakin.
Bastigin yerleri "toprak!" diyerek geçme, tani!
Düsün altindaki binlerce kefensiz yatani.
Sen sehîd oglusun, incitme, yaziktir, atani;
Verme, dünyâlari alsan da, bu cennet vatani.
Kim bu cennet vatanin ugruna olmaz ki fedâ?
S?ühedâ fiskiracak topragi siksan, sühedâ!
Câni, cânâni, bütün varimi alsin da Hüdâ,
Etmesin tek vatanimdan beni dünyada cüdâ.
Ruhumun senden, Ilâhî, sudur ancak emeli:
Degmesin ma'bedimin gögsüne nâ-mahrem eli.
Bu ezanlar-ki sehâdetleri dînin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- tasim;
Her cerîhamdan, Ilâhî, bosanip kanli yasim,
Fiskirir rûh-i mücerred gibi yerden na'sim;
O zaman yükselerek Ars'a deger belki basim.
Dalgalan sen de safaklar gibi ey sanli hilâl;
Olsun artik dökülen kanlarimin hepsi helâl.
Ebediyen sana yok, irkima yok izmihlâl:
Hakkidir, hür yasamis, bayragimin hürriyet;
Hakkidir, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!